АРГАНІЗАЦЫЯ РАБОТЫ З ВЫСОКАМАТЫВАВАНЫМІ ВУЧНЯМІ

Мэты:

1. Стварэнне ўмоў для выяўлення, развіцця і падтрымкі высокаматываваных вучняў.
2. Развіццё агульных здольнасцей вучня як асновы ўсіх спецыяльных здольнасцей.
3. Развіццё інтэлектуальнай сферы вучня ( мыслення, памяці, мовы і іншых інтэлектуальных функцый).

Задачы:

Выхаваўчыя:

• фарміраванне ў вучняў правільных адносін да навакольнага свету, асноў аналізу рэчаіснасці;
• развіццё ўпэўненасці ў сваіх здольнасцях, умення самастойна прымаць рашэнні;
• фарміраванне ўмення слухаць іншых,  а таксама ўмення выказваць свае думкі;
• выхаванне пачуцця калектывізму.

Адукацыйныя:

• павышэнне ўзроўню агульнай адукаванасці вучняў;
• фарміраванне станоўчых адносін да вучэбнага працэсу;
• развіццё ўмення аналізаваць і рашаць вынаходніцкія, практычныя і сацыяльныя задачы;
• мэтанакіраванае развіццё сістэмна-дыялектычнага мыслення.

Развіццёвыя:

• развіццё памяці, увагі, логікі і інтэлекту ў цэлым;
•  раскрыццё творчых здольнасцей;
• развіццё  мовы,творчай фантазіі.

Асноўныя накірункі работы

1. Стварэнне ўмоў для выяўлення, развіцця і падтрымкі высокаматываваных вучняў.

2. Развіццё агульных здольнасцей вучня як асновы ўсіх спецыяльных здольнасцей.

3. Развіццё інтэлектувучня ( мыслення, памяці, мовы і іншых інтэлектуальныхінтэлектуальных функцый).

4. Развіццё індывідуальнага стылю вучэбнай дзейнасці.

5. Арганізацыя індывідуальнай работы з пэўным высокаматываваным вучнем.

6. Складанне праграм развіцця для выпрацоўкі і рэалізацыі эфектыўнай стратэгіі індывідуальнага росту высокаматываванага вучня з апорай на развіццё яго здольнасцей.

Асноўныя прынцыпы работы  з высокаматываванымі вучнямі

1. Індывідуалізацыя і дыферэнцыяцыянавучання.

2. Забеспячэнне і захаванне душэўнага здароўя і эмацыянальнага дабрабыту вучня як неабходнай умовы паспяховасці любой дзейнасці.

3. Выкананнерэжыму разумовай працы і адпачынку, дастатковай фізічнайактыўнасці.

4. Захаванне высокай самаацэнківысокаматываванага вучня, непасрэдна звязанай з развіццём цікаўнасці іразвіццём асобы.

5. Арганізацыя развіваючага асяроддзя, якое стымулюе цікаўнасць вучня і забяспечвае магчымасць яго задавальнення (гурткі, экскурсіі, прыклад дарослых).

6. Шырокая рэалізацыя міжпрадметных сувязей у адукацыйным працэсе і ў індывідуальнай рабоце з вучнямі.

7. Сумесная работа вучняў над вызначанай праблемай пры мінімальным удзеле настаўніка.

8. Свабода выбару вучнямі накірункаў пазаўрочнай дзейнасці.

9. Максімальная разнастайнасць дазволеных магчымасцей.

Метады і формы работы

Урочныя:

• развіццё індывідуальнага стылю вучэбнай дзейнасці;
• індывідуальная і дыферэнцыраваная накіраванасць вучэбнага працэсу;
• выкарыстанне міжпрадметнага падыходу на аснове інтэграцыі тэм і праблем, якія адносяцца да розных накірункаў  ведаў;
• паўзроўневае тлумачэнне вучэбнага матэрыялу;
• групавыя формы работы;
• розныя формы далучэння вучняў да самастойнай пазнавальнай дзейнасці;
• заданні творчага характару;
• праектная дзейнасць.

Пазаўрочныя:

• прадметныя  тыдні;
• інтэлектуальныя алімпіяды;
• факультатыўныя заняткі;
• заняткі  ў гуртках;
• конкурсы рознай накіраванасці;
• сістэма пазакласнай выхаваўчай работы.