2024/2025 навучальны год
“ Кніга ў сям’і. Сямейнае чытанне”
Падрыхтавала:
С.П.Шыліна - бібліятэкар філіяла "Забалацкая інтэграваная сельская бібліятэка".
Мэта: далучэнне выхаванцаў да даступных ім твораў мастацкай літаратуры і фальклору, свету тэатра ў сям'і.
Уплыў сям’і на станаўленне і развіццё асобы дзіцяці відавочна. Яго асновай з’яўляецца пачуццё-любоў бацькоў да дзяцей і дзяцей да бацькоў. Гэта вызначае маральную атмасферу гэтай сацыяльнай групы, стыль і тон узаемаадносін: праява пяшчоты, ласкі, клопату, памяркоўнасці, вялікадушнасці, уменні дараваць, пачуцця абавязку.
Гармонія пачуццяў – гэта неабходная ўмова сямейнага выхывання для правільнага фарміравання асобы.
Сям’я забяспечвае дзіцяці базіснае пачуццё бяспекі, у тым ліку і пры ўзаемадзеянні з навакольным светам. Акрамя гэтага, блізкія з’яўляюцца для дзіцяці прычынай суцяшэння ў хвіліны роспачы і хваляванняў.
Сям’я мае вялікае значэнне ў набыцці дзіцём жыццёвага вопыту.
Уплыў бацькоў асабліва вялікі таму, што яны з’яўляюцца для дзіцяці крыніцай гэтага вопыту. Запас дзіцячых ведаў шмат у чым залежыць ад таго, наколькі бацькі забяспечваюць дзіцяці магчымасць чытаць кнігі, займацца ў бібліятэках, наведваць музеі, адпачываць на прыродзе. Акрамя таго, з дзецьмі важна шмат гутарыць.
Дзеці вучацца ў бацькоў вызначаным спосабам паводзін: яны назіраюць за імі і капіруюць іх. Акрамя назірання, вялікае значэнне маюць зносіны ў сям’і. Яны з’яўляюцца для дзіцяці узорам, а таксама дазваляюць выпрацоўваць ўласныя погляды, нормы, ўстаноўкі і ідэі.
Развіццё дзіцяці будзе залежыць ад таго, наколькі добрыя ўмовы для зносін прадстаўлены яму ў сям’і.
Асаблівасць сямейнага выхавання - гэта ўключэнне дзіцяці ва ўсе жыццёва важныя віды дзейнасці – інтэлектуальна-пазнавальную, працоўную, грамадскую, каштоўна-арыентаваную, мастацка-творчую, гульнявую, вольных зносін.
Адным з важных і найбольш неабходных відаў сумеснай дзейнасці бацькоў і дзяцей з’яўляецца сямейнае чытанне.
Чытанне займае адно з важных месцаў у развіцці дзіцяці нароўне з развіваючымі гульнямі, зносінамі з прыродай, музычнай і мастацкай адукацыяй. Кнігі пашыраюць кругагляд дзяцей, вучаць іх думаць, развіваць уяўленне, гаворку, памяць, адным словам выконваюць пазнавальную і развіваючую функцыі.
На сённяшні дзень адзначаецца наступныя тэндэнцыі развіцця маладога пакалення:
-кліпавае мысленне: гэта значыць кароткае, што выпрацоўваецца ў дзіцяці ад імгненнай і нечаканай змены розных уражанняў, што атрымліваюцца праз кароткія яркія вобразы, часцяком не звязаны паміж сабой. Сённяшнія дзеці, якія прывыклі да зрокавага кароткага матэрыялу, не ў стане зразумець досыць працяглую інфармацыю, тым больш без ілюстрацый.
-нізкі ўзровень ўспрымання тэксту на слых;
-нізкі ўзровень маўленчай культуры, развіцця гаворкі: дзеці не могуць пабудаваць складаны тэкст на вызначаную тэму, а таксама атрымаць вычарпальную інфармацыю з тэкстаў розных тыпаў, не могуць адрозніваць галоўную думку ад дэталяў, дадумваць тэкст, ставіць пытанні;
-небяспека глабальнай бездухоўнасці, азлобленнасці, інтэлектуальнай бездапаможнасці.
Кніга і чытанне з’яўляюцца сродкам для перааддолення гэтых праблем.
Місія чытання сёння – выхаваць дзяцей, якія валодаюць высокай культурай і інтэлектам, і пачынаецца яна ў першую чаргу з чалавека. Ля вытокаў гэтага выхавання стаяць, вядома, бацькі і сям’я. Першыя крокі на шляху да кнігі дзіця робіць разам з бацькамі. Менавіта ў сям’і нараджаецца чытач.
Сумеснае, сямейнае чытанне для дзіцяці мае асаблівае значэнне, гэта не толькі добрая сямейная традыцыя, гэта велізарны ўрок мудрасці і жыцця, які выконвае шмат функцый.
Па-першае, слухаючы чытанне дарослага, дзіця актыўна думае, апярэджвае падэі, ўсталёўвае сувязі свайго вопыту з вопытам іншых, асацыіруе сябе з героем кнігі.
Па-другое, пакуль бацькі чытаюць, дзіця фантазіруе, стварае бачны маўленчы вобраз, у якім жывуць героі кнігі; калі дзіця, толькі што навучылася чытаць, робіць гэта сам, ён занадта шмат намаганняў марнуе на працэс чытання. На паўнавартаснае стварэнне вобразаў і ўспрыманне тэксту не застаецца сіл. Гэта тармозіць чытацкую цікавасць, эмацыйна скоўвае дзіцяці. Між тым, развіццё фантазіі – гэта найважнейшая прыступка на шляху станаўлення творчай асобы. У сувязі з гэтым дзіцяці, нават ужо таму, хто ўмее чытаць самастойна, абавязкова трэба чытаць услых.
Па-трэцяе, падчас чытання кнігі дарослымі дзіця вучыцца слухаць доўга, не перарываючы тога, хто чытае, адрозніваць сэнсавыя акцэнты, чуць розную інтанацыю. Акрамя гэтага фарміруюцца слыхавая памяць, дзіця пачынае добра запамінаць.
Па-чацвёртае, сямейнае чытанне – гэта сумесная прагулка, зносіны і гэта самае галоўнае. У бацькоў і дзяцей – агульны інтарэс і сумесная справа. Праводзіць час разам – значыць аддаць дзіцяці ўсю ўвагу цалкам.
Інэса Мікалаеўна Цімафеева, даследчык дзіцячага чытання, пісала ў кнізе “Што і як чытаць вашаму дзіцяці ад года да дзесяці”. Яна пісала, што “ Маленькія хлопцы прагнуць мець зносіны з бацькамі: разам з мамай (татам) чыталі казку, разам перажывалі за добрых герояў, разам трывожыліся, смуткавалі, радаваліся, разам атрымлівалі асалоду ад дзівоснага гучання роднай мовы, адкрываючы прыгажосць і сэнс слоў”.
Што могуць зрабіць бацькі, каб дзіця з самага ранняга ўзросту ўспрымала чытанне кніг як задавальненне? Адказ просты. Педагогі, псіхолагі, бібліятэкары аднадушныя: самы дзейсны спосаб “заразіць” дзіця чытаннем – чытаць яму перад сном. Чым раней пачаць гэта рабіць, тым лепш.
Сумеснае чытанне павінна быць штодзённым рытуалам, хоць бы ненадоўга, напрыклад, для дашкольніка – на 20-30 хвілін.
Чытанне дзецям ўслых неабходна і карысна ў любым узросце.
Большая частка педагогаў і бацькоў падтрымліваецца думкі, што прымушаць чытаць нельга. Калі дзіця не гатова яшчэ чытаць сам ці не мае дастатковай матывацыі, чытайце яму ўголас як мага даўжэй, прапануйце розныя кнігі для выбару, не абмяжоўвацца класічнымі спісамі абавязковых для дашкольнай установы кніг.
Педагогі рэкамендуюць рабіць чытанне абавязкова штодзённай традыцыяй, напрыклад, чытаць перад сном хоць бы 20 хвілін.
Сямейнае чытанне мае важнае значэнне ў сямейным выхаванні. Бо мелавіта ў сям’і дзіця атрымлівае асновы ведаў пра навакольны свет, уяўленні пра дабро і зло, пра прыстойнасць і паважлівым стаўленні да матэрыяльных і духоўных каштоўнасцей, а сумеснае чытанне – гэта складальнік сямейнага выхавання.
Сям’я для дзіцяці з’яўляецца першай школай адносін з людзьмі, пэўны жыццёвы вопыт. А вопыт дзяцінства захоўваецца ў памяці на ўсё жыццё.
Консультация для родителей на тему:
«Природа и нравственное воспитание детей старшего дошкольного возраста».
Подготовила:
учитель биологии
Петрушевич Галина Станиславовна
Цель: Развивать экологическую культуру родителей, их компетентность в вопросах по экологии. Уточнить и углубить знания родителей по экологическому воспитанию. Активизировать мыслительно-поисковую деятельность родителей.
Есть просто храм,
Есть храм науки.
А есть еще природы храм –
С лесами, тянущими руки
Навстречу солнцу и ветрам.
Он свят в любое время суток,
Открыт для нас в жару и стынь,
Входи сюда, будь сердцем чуток,
Не оскверняй его святынь!
Природа – не беспредельный склад, запасы ее истощимы, поэтому деятельность человека в природе должна быть разумной: охраняющей и созидающей.
Это отношение к природе необходимо воспитывать у детей с ранних лет. Именно с этих лет человек начинает познавать красоту, разнообразие природы.
Прививать с раннего возраста любовь к природе необходимо по двум причинам: во-первых, для воспитания заботливого отношения к животному и растительному миру; во-вторых, для развития более сложных нравственных чувств и качеств: гуманизма, добросердечности, сочувствия.
Из внешнего отношения к природе не рождается, а только может родиться глубокое осознанное чувство любви и гуманного отношения к ней. Необходимо руководство взрослого, чтобы внешнее эмоциональное отношение к природе переросло в нравственно-эстетическое чувство, предполагающее активную, действенную позицию ребенка.
Как показывает практика, у детей недостаточно развито инициативное, самостоятельное отношение к объектам природы. Ребенок не обидит увиденного на улице одинокого котенка, но и не поможет ему; не будет ломать ветки дерева, но и не подвяжет сломанные. Решение таких задач, как воспитание действенного отношения к окружающему, развитие навыков ухода за животными и растениями, зависит от согласованности усилий и единства требований детского сада и семьи.
Важно включать ребенка в каждодневную заботу о растениях и животных, находящихся дома: «Посмотри, не сухая ли земля в цветочных горшках», «Приготовь корм попугаю», «Покорми собаку», «Смени воду кошке».
Большое значение имеют просмотры телепередач «О животных». Хорошо, если сначала родители просматривают передачу, фиксируют внимание на том материале, который будет интересен ребенку, продумывают доступный комментарий и при повторении передачи вместе с ребенком смотрят ее.
Во время прогулок интересно показать детям растения, занесенные в Красную книгу, познакомить ребят с лекарственными травами, рассказать, почему их так называют. Дети легко запоминают такие названия, как мать-и-мачеха, валериана, подорожник и др. После таких бесед они бережно относятся к растениям, даже широко распространенным.
Каждый ребенок должен хорошо знать правила обращения с объектами природы. Целесообразно, чтобы эти правила формулировались не в негативной («на рвать», «не топтать», «не ломать»), а в позитивной форме (как помогать, заботиться, оберегать).
Важно создать эмоциональный контакт ребенка с природой: пусть самостоятельно побродит, отыщет что-то необычное, тихо посидит на пригорке, послушает пение птиц или журчание ручья, просто поглядит вокруг себя.
Эмоциональное отношение ребенка к природе во многом определяется и отношением самого взрослого, поэтому хорошо, когда родители знают много стихов, песен, загадок о природе и используют их во время прогулок и наблюдений. Взаимосвязь этического и эстетического способствует формированию действенной любви к природе.
Памятка для родителей.
Тема: «Особенности компьютерной зависимости у детей дошкольного возраста».
Подготовила и провела:
педагог социальный Вильчевская И.М.
Компьютер стал привычной и необходимой вещью в современной жизни. Действительно современные дети могут быстро и без особого труда загрузить фотографии, найти нужную информацию в интернете, игру. И, как правило, такое безобидное, на первый взгляд, занятие как игра в компьютер, просмотр мультфильмов, часто устраивает не только детей, но и родителей. Но когда ребенок начинает часами играть в компьютер, следует бить тревогу. Встречаются случаи, когда дети готовы убежать из дома, накинуться с ножом на родителей, за то, что те хотели забрать компьютер. Либо дети так сливаются с компьютерной игрой, что начинают действовать как герой игры, порой очень жестоко. В его сознании стирается грань между виртуальным миром и реальностью. В самых тяжелых случаях помочь ребенку может уже только психиатр.
Сегодня в большинстве организаций, в том числе в нашем детском саду есть компьютеры. Они действительно приносят пользу и помогают нам - педагогам с помощью развивающих программ развивать у детей память, внимание, мышление, пополнять знания об окружающем мире. Когда занятие проходит с использованием компьютера у детей горят глаза от неподдельного интереса и увлечения. Детям легче усваивать и запоминать красочный материал. Безусловно, при использовании компьютера необходимо соблюдать правила работы за компьютером, и детям необходимо знать как о пользе компьютера так и вреде, который он может принести.
Во-первых, следует помнить, что дошкольникам можно играть в компьютер не чаще трех раз в неделю и не более одного раза в день, продолжительность игры также ограничена: так для детей 5 лет – она не должна превышать 10 минут, для детей 6-7 лет – 15-20 минут. Также родителям необходимо следить за тем, во что играет ребенок и какие фильмы или мультфильмы он смотрит.
Причины возникновения компьютерной зависимости у детей:
Психологи выделяют среди наиболее значимых причин:
- Отсутствие контроля со стороны родителей. В силу своих возрастных особенностей, не сформированных волевых качеств, умений самоконтроля, ребенок не умеет самостоятельно играть и организовывать свою игру, поэтому за этим необходимо следить родителям, вводя четкие правила игр за компьютером: н-р, только 20 минут в день. Зная четкие границы дозволенного ребенок чувствует себя в безопасности.
- Дефицит общения в семье, т.е. ребенок стремиться компьютером заменить нехватку общения с близкими.
- Ребенку некомфортно дома, у него нет личного пространства, он не чувствует себя хозяином, поэтому через компьютерные игры ребенок ищет свое место хотя бы в «виртуальном» мире.
- Низкая самооценка и неуверенность ребенка в своих силах, зависимость от мнения окружающих. Также ребенок в игре может стать супергероем, который побеждает всех злодеев, может быть храбрым и сильным, т.е. компенсирует за счет игры свои страхи и проблемы.
- Замкнутость ребенка, неприятие его сверстниками. Т.о. ребенок находит ту сферу, в которой его принимают.
Родители могут провести небольшой мини тест, который поможет им определить степень зависимости ребенка от компьютера:
В тот момент, когда ребенок сидит за компьютером и играет обратитесь к нему с просьбой, например: «Помоги мне, пожалуйста, сделать подарок для бабушки», «Помоги мне, пожалуйста, убрать со стола».
Способы реагирования ребенка:
А. Ребенок легко откликается на просьбу, помогает, может увлечься этой помощью, переключиться на другое дело, отвлечься, забыть о компьютере – это говорит о том, что у ребенка нет совершенно никакой зависимости от компьютера.
Б. Ребенок откликается со второго-третьего раза, неохотно выполняет просьбу, демонстрирует недовольство, огрызается - 1 степень зависимости в пределах первого месяца овладения новой игрушкой или начало 2-ой степени зависимости (которая называется возможная зависимость, характеризуется сильной погруженностью в игру, пребыванием за компьютером по 2 и более часов, сопровождается сужением круга общения, нарушением сна).
В. Ребенок не откликается на просьбу, явно не слышит обращение, игру не прерывает – это говорит о зависимости 2-3 степени (называется выраженная зависимость, ребенок не контролирует себя, эмоционально реагирует на происходящее в игре, и чаще никак не реагирует на то, что происходит вокруг него, либо реагирует агрессивно. Становится равнодушным, безразличным к тому, что приносило радость – друзья, спорт, семья. Наблюдается снижение успеваемости, отставание в развитии. Возможно уход из дома, жалобы на родителей, беспричинные пропуски уроков в школе).
В случае, если у ребенка преобладает третий тип реакции, можно сделать вывод о том, что ребенку срочно нужна помощь специалиста.
При бесконтрольном проведении времени за монитором у ребенка могут появиться следующие проблемы со здоровьем:
- Ухудшение зрения (слизистая глаз страдает от сухости);
- Ухудшение осанки;
- Головные боли;
- Симптомы хронической усталости;
- Нарушение сна и аппетита;
- Также могут возникать проблемы в эмоциональной сфере (страхи , фобии, агрессивность), если он часто играет в игры связанные с насилием, «стрелялки»; различные виды навязчивых действий (ребенок грызет ногти, сосет пальцы); также могут появляться такие нарушения как нервные тики, энурез, заикание.
- В дополнение ко всему могут возникать проблемы в общении со сверстниками, дети становятся грубыми, замкнутыми.
Как же родители могут предотвратить появление компьютерной зависимости у детей:
- Вводить для ребенка четкий режим: играть в компьютер только 20-30 минут в день. Старайтесь не поддаваться на капризы и слезы ребенка. Реагируйте спокойно и терпеливо объясняйте, детей младшего возраста, можно отвлечь другими занятиями.
- Необходимо поощрять и хвалить детей за их добрые полезные поступки. В компьютерные игры заложено очень много поощрений, которые часто дети не слышат от своих родителей. Компьютер не устает хвалить ребенка за ум, ловкость, он даже на проигрыши реагирует позитивно, в то время как родители часто срываются и раздражаются в случае неуспеха ребенка.
- Родителям нужно быть примером для своих детей. Не нарушайте правила, которые сами устанавливаете для ребенка. Ваше адекватное отношение к вредным привычкам, в том числе игре в компьютер – лучшая профилактика зависимости у ребенка.
- Кроме того необходимо отвлекать ребенка, водить на различные секции и кружки, приобщать к домашним делам, вместе читайте, запишитесь в библиотеку, играйте в настольные игры, делайте все, что бы ребенку с вами было лучше, чем с компьютером, чтобы на компьютер времени у него не оставалось и тогда никакая зависимость, в том числе компьютерная вашему ребенку не страшна.
Кансультацыя: «Выхаванне дзяцей пад уплывам кнігі»
Падрыхтавала:
С.П.Шыліна - бібліятэкар філіяла "Забалацкая інтэграваная сельская бібліятэка".
Выхаванне дзяцей пад уплывам кнігі - гэта мэтанакіраваны, сістэматычны працэс уздзеяння на асобу дзіцяці з мэтай развіцця ў яго здольнасці бачыць прыгажосць навакольнага свету, мастацтва і ствараць яе.
Фарміраванне дзяцей пачынаецца з ранняга дзяцінства. Мастацкая літаратура аказвае вялікую ролю ў выхаванні дзяцей, пашыраючы іх уяўленні пра жывую рэальнасць, дапамагаючы дзіцяці спазнаваць жыццё, фарміруючы яго стаўленне да навакольнага, выхоўваючы духоўна і маральна. Навучыўшыся суперажываць з героямі мастацкіх твораў, дзеці пачынаюць заўважаць настрой людзей, якія знаходзяцца побач, што абуджае ў іх гуманныя пачуцці - здольнасць праявіць удзел, дабрыню, міласэрнасць, пачуццё справядлівасці.
Мастацкая літаратура з'яўляецца адным з найболей дзейсных сродкаў выхавання ў сілу сваёй вобразнасці, эмацыйнасці, уздзеяння не толькі на розумы, але і на душы людзей. Яшчэ К. Д. Ушынскі адзначаў, што кніга ў дашкольным узросце мае важнае значэнне ў выхаванні дзіцяці, да далучэння яго да роднай мовы. К. Д. Ушынскі надаваў вялікую ўвагу стараннаму выбару твораў для дзіцячага чытання. Яны павінны быць высокамастацкімі, даступнымі дзіцячаму разуменню, будзіць у дзецях энергію, жыццярадаснасць.
Мэтай працы дашкольнай установы і сям’і па азнаямленню дзяцей з мастацкай літаратурай павінна стаць фарміраванне цікавасці і запатрабаванні ў чытанні (успрыманні) кніг. Задачы накіраваны на фарміраванне цэласнай карціны свету, у тым ліку першасных каштоўнасных уяўленняў, развіццё літаратурнай гаворкі і далучэнне выхаванцаў да мастацкага слова, выхаванне любові да роднай мовы.
Праца з кнігай павінна выступаць культурнай практыкай у сумеснай дзейнасці дзіцяці і дарослага. Пры фарміраванні любові да кніг, а ў будучым і культуры дзіцячага чытання, пачынаючы з дашкольнага ўзросту неабходна ўлічваць наступнае:
• кнігі павінны быць з яркімі, прыгожымі малюнкамі і дадатнымі персанажамі;
• у кнігах павінны быць дакладна вызначаны маральныя ўяўленні, дадзены прыклады станоўчых і адмоўных паводзін, паказаны добрыя і дрэнныя ўчынкі герояў;
• чытанне твораў мастацкай літаратуры і наступныя формы работы павінны садзейнічаць у развіцці маральна-каштоўнаснага слоўніка: "добра - дрэнна", "нядобра", "непрыгожа", "добры - злы", "прагны-шчодры", "жорсткі" і г.д. .;
• неабходна чытаць творы, у якіх дакладна дадзены ўяўленні аб фарміраванні гендэрнай ідэнтычнасці і аб элементарных праявах гендэрных роляў (мужчыны – моцныя і смелыя, жанчыны – далікатныя, клапатлівыя і г. д.).
Істотную ролю ў выхаванні эстэтычных пачуццяў, фарміраванні ў дашкольнікаў цікавасці і любові да мастацкай літаратуры выконвае «куток кнігі», створаны ў групе дзіцячага сада. Куток кнігі неабходна стварыць і дома. Ён павінен быць утульным, прывабным, што выклікае прыхільнасць дзіцяці да спакойных, засяроджаных зносін з кнігай. У гэтым кутку дзіця павінна мець магчымасць самастойна, на свой густ выбраць кнігу і спакойна разгледзець яе. Дзіця павінна мець магчымасць уважліва і засяроджана разгледзець ілюстрацыі, успомніць змест, вярнуцца да эпізодаў, якія яго ўсхвалявалі.
У “куточку кнігі” выхавальнік, а дома вы, паважаныя бацькі, маеце магчымасць прывіць навыкі культуры зносін і абыходжання з кнігай ;
• замацоўваць асноўныя ўменні самастойна і акуратна разглядаць кнігі, гэтыя ўменні павінны стаць звычкай;
• неабходна звяртаць ўвагу дзяцей на тое, што кнігі лёгка камечацца і рвуцца, паказваць спосабы догляду за імі;
• падчас разглядання карцінак у кнізе неабходна звяртаць ўвагу дзяцей не толькі на герояў і іх дзеянні, але і на выразныя падрабязнасці: ілюстрацыі (касцюм героя, своеасаблівыя прадметы абстаноўкі, некаторыя дэталі пейзажа і інш.).
Неабходна прыцягваць дзяцей да сумеснага разгляду і абмеркавання кніг. Падахвочваючы разам разгледзець кнігу, пагаварыць аб ёй, дарослы тым самым фарміруе ўменне ўспрымаць яе ў адзінстве слоўнага і выяўленчага мастацтва.
Выхаванне дзяцей пад уплывам кнігі, а таксама набыццю ведаў па літаратуры спрыяюць літаратурныя гульні. Прыклад некаторых з іх, разлічаныя на дзяцей пятага года жыцця.
• Наклеіўшы каляровыя ілюстрацыі на кардон і разрэзаўшы, на некалькі частак (да 8-мі, можна зрабіць гульню «Збяры карцінку». Гэтая гульня развівае мысленне, прымушае прагаворваць эпізод, намаляваны на малюнку, развівае звязную гаворка. Ілюстрацыі дапамогуць дзіцяці аднавіць паслядоўнасць сюжэту.Зблытаўшы карцінкі і прыбраўшы адну з іх, прапануем расказаць, які эпізод «знік».У гэтай гульні развіваецца кемлівасць, хуткасць рэакцыі, памяць.
• Можна прапанаваць дзецям невялікую віктарыну, якая дапаможа вызначыць самага начытанага сярод прысутных (у садку), развіваць памяць і ўвагу дома.. Паказваючы малюнкі з героямі казак, можна задаваць наступныя пытанні: У якіх казках сустракаюцца заяц, воўк, мядзведзь, ліса?Якія казкі пачынаюцца са слоў: «Жылі-былі дзед і баба»? У якіх казках дзеянні адбываюцца ў лесе? і г.д.
У фарміраванні ў дашкольнікаў любові да мастацкіх твораў істотную ролю адыгрывае сям'я, перад якой стаіць задача ўсебаковага развіцця падрастаючай асобы.
Гэту задачу сям'я можа рэалізаваць праз штодзённае чытанне дзіцяці мастацкіх твораў, разгляд кніг, ілюстрацый да іх, гутаркі пра прачытанае, высвятляючы, што спадабалася ці не спадабалася дзіцяці, што цікава яму як чытачу, як яно ўспрымае прачытанае, чым матывуе выбар кніг для чытання. З дапамогай кнігі развіваецца эмацыйная сфера дзіцяці, яно вучыцца правільнаму абыходжанню з кнігай, вучыцца канцэнтраваць ўвагу на тым, кім створана кніга, як яна называецца, прывучаецца успрымаць працэс чытання як цікавую, сур'ёзную і важную справу, у дзіцяці фарміруюцца маральныя і эстэтычныя каштоўнасці.
Зыходзячы з усяго вышэйсказанага, можна зрабіць выснову аб тым, што фарміраванне ў дзяцей цікавасці і запатрабавання ў чытанні (успрыманні) кніг павінна ажыццяўляцца праз мастацкае слова, бо яно ўзбагачае эмацыйнае жыццё, фарміруе маральныя пачаткі. Слухаючы апавяданне ці казку, дзеці жывуць жыццём герояў, як быццам самі становяцца ўдзельнікамі гэтых падзей, спачуваюць станоўчаму герою і асуджаюць зло. Мастацкае слова, у якім заключана глыбокая чалавечнасць, маральная накіраванасць, жывы гумар, вобразнасць мовы, дапамагае дзецям зразумець прыгажосць роднай мовы, якая гучыць, і адначасова фарміруе яе эстэтычнае ўяўленне.
