Вячоркі ў Місявічах
…Святочна аформленая сцэна ў стылі сялянскай хаты: канапа, лавы тых часоў, куфэрак, посцілкі. Шмат тут рэчаў штодзённага ўжытку: збаны, гаршкі, прыгожыя абрусы, сурвэткі, ручнікі, вытканыя нашымі бабулямі.
Ва ўступным слове Коцік В.У., кіраўнік клуба, паведаміла гледачам аб фальклорным свяце “Вячоркі”, якое прымеркавана да Году народнага адзінства, расказала аб тым, як нашы продкі праводзілі вячоркі. Яна прадставіла ўдзельнікаў мерапрыемства. Сустрэлі гледачы забалацкіх артыстаў бурнымі апладысментамі.
…Вячоркі распачаліся. Гасцей шчыра сустракалі апранутыя ў беларускія нацыянальныя касцюмы гаспадары дома Лявон, Лявоніха і іх дачушка Алеся. У ролі Лявона і Лявоніхі выступалі Врублеўская Віялета і Комар Яўген. Ролю Алесі выконвала Лышчык Юлія.
Збіраліся на вячоркі і дзяўчаты, якія марылі там сустрэцца з каханымі, і хлопцы, якія напаіўшы каня, таксама пасля працоўнага дня адправіліся адпачыць.
Першымі на вячоркі завіталі дзяўчаты з Забалаці, вядома ж, галоўная дзеючая асоба вячорак — Несцерка, ролю якога выконваў Врублеўскі Яўген. Несцерка заглянуў “на агеньчык” са сваімі прыбауткамі ды і з песнямі. Загучала ў зале беларуская народная песня “Цячэ вада ў ярок”. Адразу трэба адзначыць, што беларускія песні і частушкі ў выкананні дзяўчынак і хлопчыкаў не пакінулі ў зале нікога раўнадушнымі.
Пачуўшы гучны смех і жарты, зайшла на хвілінку щ госці і бабулька-шаптуха з х.Міхалоўка (Бальцэвіч Анастасія). Яна парадавала дзяўчат тым, што дапамагла (“нашаптала”) Ганначцы (Вярцінскай Анастасіі) сустрэцца са сваім суджаным Грышкам (Руселевічам Уладзіславам).
А затым на вячоркі прыйшлі місявічскія кабеты, ролю якіх цудоўна выканалі члены аматарскага аб’яднання “Залатая восень”, якія пажадалі здароўя гаспадару і гаспадыні песняй “Будзь здаровы гаспадар…”.
А якія ж вячоркі без танцаў? Дзяўчаты пацешылі гасцей і гаспадароў беларускім танцам “Рэчанька”. Калі загучалі частушкі, не ўтрымаўся на сваім месцы гаспадар, ён так па-заліхвацку прытанцоўваў на сцэне, што сарваў буру апладысментаў.
Не забыліся нашы артысты і пра традыцыйныя народныя гульні. Усё ў жыцці нашых продкаў было звязана з гаспадаркай, якая давала ежу, была іх асноўным клопатам і сэнсам жыцця. Несцерка запрасіў прысутных пагуляць у гульню “Каноплі”. Быў абраны “гаспадар”, які ў сваю чаргу шукаў сабе “памочніка”. Яны спаборнічалі паміж сабой, хто перамагае, той становіцца новым “гаспадаром”. Затым прапанаваў Несцерка і іншыя гульні. Сам пайшоў у скокі, калі загучала вясёлая мелодыя.
Лявон з Лявоніхай частавалі гасцей прысмакамі. А вячоркі яшчэ прадаўжаліся. У выкананні нашых артыстаў гучалі песні, прыпеўкі, неверагодныя вясковыя гісторыі з жыцця шашых бабуль і дзядуль, якія кранулі усіх. Песню “Ой, сівы конь бяжыць” спявалі не толькі артысты са сцэны, але і ўвесь зал.
Напрыканцы вячорак прагучала песня ”Бывайце здаровы”. Узнагарода ўдзельнікам вячорак — моцныя працяглыя апладысменты, а гледачам — добры настрой і надзея, што такія мерапрыемствы стануць рэгулярнымі.
…Мерапрыемства праляцела як адно імгненне. Дарослыя і дзеці, што прысутнічалі ў зале, былі ўражаны ўбачаным і пачутым. А нашы артысты, задаволеныя сваім выступленнем, з вясёлым настроем вярнуліся назад у школу. Фотасправаздача
