Дзень настаўніка
Як і кожны год, Дзень настаўніка ў нашай установе адукацыі праходзіць вельмі ўрачыста і запамінальна. І ў гэтым годзе гэты дзень стаў для нашай школы нечым асаблівым, дзівосным. Ужо з самай раніцы ў школе гучала музыка, вучні віталі сваіх настаўнікаў у дзвярах школы кветкамі і незабыўнымі віншаваннямі. Як і заўседы па традыцыі праходзіў Дзень самакіравання
Маладыя “педагогі” ўпершыню зайшлі ў свае класы і правялі свае першыя ўрокі. А настаўнікі трымалі экзамен на прафесіяналізм: іх вучні—настаўнікі-дублёры—праводзілі іх урокі.
Пасля ўрокаў былі падведзены вынікі на нарадзе пры “дырэктару”. Усе прыйшлі да вываду, што ўсё атрымалася на “выдатна”. Кругом былі парадак і дысцыпліна…
А пакуль маладыя спецыялісты рабілі свой першы крок у прафесію педагога, у актавай зале 11-класнікі падрыхтавалі і правялі святочны канцэрт “Настаўніку прысвячаецца”, які быў праведзены ў нестандартнай форме “Падарожжа ў СССР”. На свята прыйшлі і ветэраны педагагічнай працы: Карпенкова А.Д., Рамановіч З.М., Семашка Л.С., Фірыновіч Г.Б., Мацкевіч І.С., а таксама Юшэвіч Л.І., Мерляк В.А. і Войшніс Ф.С., якія яшчэ працуюць.
Пад піянерскую песню “Взвейтесь кострами синие ночи” ў залу ўвайшлі “піянеры” і рапартавалі дырэктару ўстановы адукацыі Юшэвіч Надзеі Іванаўне аб гатоўнасці да правядзення святочнага канцэрта. Затым Надзея Іванаўна павіншавала ўсіх прысутных са святам і ўручыла Карпенковай А.Д. і Карпенкову Я.Н., заслужаным настаўнікам БССР, Падзяку старшыні Воранаўскага раённага камітэта Розума М.А. за шматгадовую добрасумленную працу і ў сувязі з 75-годдзем з дня ўтварэння Гродзенскай вобласці. І яшчэ адна ўзнагарода: Дыплом І ступені Міністэрства адукацыі РБ за подпісам міністра адукацыі Ігара Карпенка быў уручаны Войшніс Ф.С., загадчыку школьнага гісторыка-этнагарафічнага музея “Спадчына” за ўдзел у рэспубліканскім конкурсе метадычных распрацовак.
У апошні час у нашай краіне вельмі любяць гаварыць аб інавацыях і аб змяненнях. Але разам з тым вельмі сумуюць па тых часах, калі хлеб каштаваў 16 капеек, а дастаць марожанае ў папяровай шкляначцы было сапраўдным святам. І вось на “машыне часу” нашы вучні адправілі нас, педагогаў, назад у СССР - у 70- 80-ыя. Мы акунуліся ў сваё шчаслівае дзяцінства і юнацтва, прайшліся ва ўспамінах па чароўных сцяжынках школьнага жыцця.
Разам з вучнямі чыталі вершы аб акцябратах. Успомнілі дзень нараджэння У.І.Леніна і давалі ўрачыстае абяцанне юных піянераў, пасля чаго школьнікі павязалі ўсім чырвоныя гальштукі. З юмарам і вяселлем удзельнічалі ў конкурсах, успаміналі, што і колькі каштавала ў савецкі час, шукалі аналагі мінулага ў сенняшніх гаджэтах, удзельнічалі ў конкурсе строя і песні, успаміналі любімыя фразы савецкага кіно…
Час праляцеў хутка. А калі прагучаў “Гімн піянераў” і выйшаў піянерскі атрад, які абвясціў аб заканчэнні канцэрта-падарожжа, нават лёгкія слязінкі пакаціліся па шчаках. Слезы радасці і слёзы суму па тых далёкіх часах былі ні ў аднаго педагога. Словы віншавання і падзякі за памяць гучалі з вуснаў педагогаў-вэтэранаў Карпенковай А.Д., Мацкевіч І.С., Семашка Л.С.
Закончылася канцэртная праграма пад акампанемент на гітары Пячурчыка Аляксандра, вучня 11 класа, песняй “Как здорово, что все мы здесь сегодня собрались”. Пад бурныя апладысменты вучні пакінулі залу, а педагогі яшчэ доўга сядзелі ўражаныя за кубачкам кавы і ўспаміналі свае школьныя гады, спявалі песні, удзельнічалі ў конкурсах. І ніхто не сумняваўся ў правільнасці свайго выбару: вучыць дзяцей, даваць веды. Бо настаўнік – гэта перш за ўсё прызванне, а не прафесія.
Вялікі дзякуй за такое свята нашым артыстам і іх кіраўнікам Краеўскай Кацярыне Станіславаўне і Венціс Святлане Феліксаўне.
