Новости проекта
С Новым годом и Рождеством!
Разъяснение ситуации с рекламой и предупреждением МАРТ
Обновленные функции Schools.by
Дзень беларускага пісьменства і друку. Экскурсія Слонім-Жыровічы
Знаемства са Слонімам пачалося са знаемства з нашымі экскурсаводамі- настаўнікамі гімназіі №2 г. Слоніма, якія нам прапанавалі паўдзельнічаць у квэст-гульні “Код Сапегі”. У пошуках кода мы адправіліся ў падарожжа па вуліцах горада і пачалі знаеміцца з горадам, яго гісторыяй і яго жыхарамі. У выніку кожны ўдзельнік атрымаў падарунак і самае галоўнае – веды і цікавыя сустрэчы з новымі адкрыццямі, якія застануцца надоўга ў памяці. Затым мы адправіліся на ўрачыстае адкрыццё помніка Льву Сапегу. Выстаўка “Слонім і наваколле”, прысвечаная Году малой радзімы і вядомым людзям Слонімшчыны захапіла нас сваёй арыгінальнасцю. Тут былі прадстаўлены рэдкія і каштоўныя кнігі па гісторыі Слонімшчыны.Наша падарожжа прадоўжылася і мы пабывалі на выставе кампазіцый з кветак “Кветкавы карагод”, наведалі і майстар-класы традыцыйных рамёстваў Гродзенскай вобласці па народнаму ткацтву, ганчарству, кавальству, пляценні з прыродных матэрыялаў, лозапляценні, традыцыйнай выцінанцы і сучасных тэхніках мастацкай работы з паперы. Гуляючы па Алеі інтэрактыўных пляцовак “Кнігам-юбілярам прысвячаецца…” мы пазнаеміліся з кнігамі-юбілярамі, зрабілі здымкі на памяць.. Усюды гучала музыка. Канцэрты лепшых дзіцячых калектываў Слонімскага раёна, вядомых артыстаў РБ, народных мастацкіх калектываў з усей Беларусі прыцягвалі нашу ўвагу. Аднак наперадзе нас чакала яшчэ адно цікавае знаемства: Свята-Успенскі Жыровіцкі манастыр (аг. Жыровічы), у якім кожны з прысутных пабываў упершыню. Беларускі манастыр, дзе зберагаецца самы малы ў свеце цудадзейны абраз, штогод наведваюць да 60 тысяч турыстаў і паломнікаў, наведалі і мы. Хрысціяне сцвярджаюць: добрую справу варта пачынаць з малітваю. Вось і мы на пачатку навучальнага года рашылі наведаць гэты прыгожы, асветлены высокімі памкненнямі вернікаў куток беларускай зямлі, дзе можна сабрацца з думкамі, адпачыць ад мітусні ды шуму, па-іншаму — з вышыні Вечнасці… — паглядзець на праблемы. Экскурсію па манастыры правёў для нас малады семінарыст, з вуснаў якога, быццам ціхая мелодыя цудоўнай песні, гучаў аповед пра гэтае святое месца. У Жыровічах галоўнае — не спяшацца, не мітусіцца...Ужо 500 гадоў Жыровіцкі Свята-Успенскі манастыр з яго незвычайнай атмасферай прымае гасцей-вернікаў з розных краін свету. А пачаткам для ўсяго гэтага стаў невялічкі абраз Божай Маці. Уявіце сабе: быццам вялізнае прыгожае возера ўтварылася з маленькай крынічкі. Хто бачыў абраз, той зразумее, што гэта сапраўды цуд: як гэта праз невялічкую выяву праяўляецца такая сіла! Цікавая гісторыя з’яўлення абраза. Кажуць, дзе цяпер манастыр, раней быў лес, у ім — вялікая сядзіба радавітага чыноўніка Вялікага Княства Літоўскага Аляксандра Солтана ды невялікія сялянскія паселішчы. У 1470-м недалёка ад сядзібы дзеці-пастушкі сярод галінак дзікай грушы пабачылі незвычайнае святло. Зняўшы з дрэва невялікі каменны кружок, на якім выразна праступаў абрыс Маці Божай з немаўлём, яны аднеслі знаходку гаспадару. Той асабліва цікавасці да яе не выявіў, але на ўсялякі выпадак паклаў у куфар. На наступны дзень, калі да Солтана прыйшлі госці, ён вырашыў паказаць ім знаходку, ды ў куфры яе не аказалася. Праз некаторы час пастушкі зноў пабачылі абраз на тым жа дрэве. Вырашыўшы, што гэта знак з Неба, Солтан даў абяцанне: пабудаваць на месцы з’яўлення іконы царкву ў гонар Багародзіцы і там яе змясціць. Так, кажуць, з’явілася ікона ды першая мясцовая царква. …Усе слухалі, затаіўшы дыханне. А экскурсавод прадаўжаў: “Слава пра знаходку разляцелася па наваколлі, у Жыровічы пацягнуліся багамольцы. Казалі: месца святое. Вакол драўлянага храма ўтварылася паселішча, з’явіўся прыход. А ў 1560-м у храме здарыўся моцны пажар — ён згарэў. Доўга потым разграбалі папялішча, шукаючы абраз, ды ўсё марна. Аднойчы дзеці вяртался са школы і ўбачылі: прыгожая жанчына сядзіць на камені пры папялішчы, а ў руках у яе — святыня. Дзеці пабеглі дадому, а як вярнуліся з бацькамі і святаром, то нікога там не было. На камені ж застаўся адбітак правай жаночай далоні, стаяла запаленая свечка і ляжала пласцінка з яшмы — Жыровіцкі абраз Божай Маці. Прычым ён ніколькі не пацярпеў ад агню.” Доўга яшчэ мы хадзілі па вузкіх вулачках манастыра, затым адправіліся да святой крыніцы, дзе ўжо стомленыя, але шчаслівыя, набралі святой вады і адпрвіліся дадому. Па дарозе яшчэ доўга былі пад уражаннем убачанага і пачутага.
Комментарии:
Оставлять комментарии могут только авторизованные посетители.
